TOP NASTOLATKI

Lee

Tutaj napiszemy nasze opowiadanie. Mamy teraz wenę więc postanowiłyśmy wam opublikować tą powieść Very Happy

W ROLACH GŁÓWNYCH:
->Amelie Lee - 1989 [18l.]
->Cornelia Andy - 1989 [18l.]
->Gemma Lillians - 1989 [18l.]
->Ryan Ross - 1986 [21l.]
->Brendon Urie - 1987 [20l.]
->Jon Wolker - 1985 [22l.]
->Spencer Smith - 1987 [20l.]

Lee

Wszyscy [jak zawsze] siedzimy w domu Corneli. Cała gromadka spoczywa przed TV, a Spencer i Brendon za fotelem, na puchowym, różowym kocyku bawią się żelem do włosów.
-Jam Hitler!- usłyszeliśmy "przemieniony" głos Spencera.
-Co? - zapytała "z kolejną nadzieją" Cornelia.
-Jestem Hitler! - odpowiedział wyżelowany Spencer.
-No super.... tylko z mózgiem ci do niego daleeko! - zaśmiałam się.
-Ha! Zobaczysz jak rozpętam wojne! Która to już będzie? - Spencer zaczął "udawać" muślącego.
-3! - usmiechnęła się Cornelia.
-Pomyśl człowieku! - krzyknął Brendon.
-Oki, nie wrzeszcz! Wiedział przynajmniej że to Hitler był w to wmieszany... - odpowiedziała Gemma.
Wszyscy przeszliśmy na wielki taras z tyłu domu, zasiedliśmy przy wielkim stole i zaczęły się pogaduchy. Nie mielismy niestety dużo spokoju. Zjawił się Pete z FOB i w dodatku nie sam!
-Witajcie! Chciałbym wam przedstawić Willa. - odezwał sie okropny głos Pete.
-Miło nam poznać! Nowy zespół? - zapytał Brendon.
-Tak...-usmiechnął się Pete.
-Konkuręcja?! - krzyknął Jon.
-Niemożliwe! Wszystkie zespoły, które powstały głównie dzięki FOB, są ze sobą skumplowane! - oświadczyła Cornelia.
-Chyba masz rację! - odezwła się Spencer.
-Nie chyba tylko na pewno! - Pete popatrzył na niego jak na debila [nie dziwne].
Przez kilka minut prowadzilismy jeszcze dyskusję z Pete, ale w końcu każdy po trochę zaczął się zmywać. Gemma i Brendon poszli poleżakować i popatrzyć w gwiazdy, Jon, Spener i Cornelia poszli po różowy kocyk do salonu i też pokocykowali sobie, a ja i Ryan poszliśmy do jacuzzi.
Jakoś nie było co mówić, razem z Ryanem siedzieliśmy i.... patrzyliśmy [gdzieś tam]. Niekiedy zerknęłam na tego nowego i nie było co gadać, on patrzył się na mnie i Ryana ciąglę! Kiedy tylko się dało! Wydawało mi się to trochę dziwne i myślę, że Ryan też to zauważył.
-Ten ziom ciągle się na nas patrzy! - odezwałam się ciho.
-Zauważyłem! Chodźmy stąd... - odpowiedział Ryan po czym wyszliśmy z jacuzzi i wróciliśmy do pokoju.
-Uff... Co za para! Są ze sobą już 2 lata, a poza tym szczęśliwszej parki nie widziałem! - oznajmił Pete.
-No, tak... - odpowiedział smutny Will.
-Masz rację! Żeby ich rozdzielić trzeba lepszego niż najlepszego siłacza na świecie! Tylko, że takiego nie ma... - odezwała się Cornelia.
-Święta prawda, ale my już spadamy.
Wszyscy pokolei zaczeli wracać do swoich pokoi. Nie mogłam dać sobie spokoju tym, że Cornelia zakochała się w Sepncerze, a on nic nie widzi. Razem z Ryanem wpadliśmy na genialny pomysł!

AShLEY^^

nie doczytalam do konca ale potem przeczytam Smile

Lee

oki myślę że się wam spodoba, komentujcie!

Lee

-Mamy dla was przykra wiadomość! - powiedziałam.
-Jaką? Umarł mój zdechły chomik? - zapytał Spencer.
-Przestań! - popukał mu w głowe Ryan.
-Niestety, ale w pokoju Corneli przecieka rura... - uśmiechnęłam się.
-Super! Ale nie kapuje o co wam chodzi...- znów głupkowato zapytał Spencer.
-Uf... Nie ważne! - krzyknęłam.
-Niemożliwe, przecież wszystko było w porządku.-wtrąciła się Cornelia.
-Już nie jest... Musisz spać w pokoju Spencera.-powiedziałam.
-Fajnie urządzimy sobie impreze!-zaśmiał się Spencer i zaczął tańczyć.
-Przenieśliśmy twoje łóżko, to papa!-razem z Ryane wróciliśmy do pokoju.
Na początku stali i patrzyli się w siebie, a potem zaczęla się rozmowa.
-Co znowu im odbija?-zapytała Cornelia.
-Nie wiem, o co im chodzi, ale... fajnie, że będzie imprezka!
-W sumie...
-Bardzo fajnie! W końcu się w tobie kocham...
-Co?!
-Wykasujcie to z taśmy....-Spencer wydarł się na cały głos, tańcząc.
Wrócili do pokoju, a reszty nie znamy.
-Fajnie się rozwalało tą rurę Very Happy

- zaśmiałam się.
-No może w końcu ich zeswatamy...
-Macie jutro jakąś pracę?
-Musimy iść do studia, będziemy nagrywać następną piosenkę.
-Oki, super.

Na następny dzień wszyscy poszliśmy do studia. Tam czekał już na nas Pete, razem z Willem i chłopakami z Gym Class Heroe. Weszlismy do ciasnego pomieszczenia, ja i dziewczyny usiadłyśmy na kanapie, a chłopcy poszli do Peta.
-Kto nagrywa pierwszy?-zapytałam.
-Gym Class Heroes.-opowiedział Pete.
-A potem?
-Will...
-Masz już wszystko przygotowane?-zapytał Brendon.
-Tak, chyba bym was tu nie ściągał gdyby nie było wszystko gotowe!-odpowiedział Pete.
-Nie wiadomo...-zaśmiał się Ryan.
-To było pierwszy i ostatni raz!-odpowiedział zawstydzony Pete.
Posłuchalismy chwilę jak śpiewa nasz Trawis z GCH. Odwalili kawał dobrej roboty, wszystkim nam podobała się ich piosenka. Najciekawsza jestem jak będzie śpiewał Will. W sumie to chociaż z nim prawie nie gadałam, to wydaje mi się bardzo miły. Ma takie super oczy [czarne], a ja takie uwielbiam! Nawet gdybym chciała być z Willem, nie wiem czy dałabym rady zerwać z Ryanem. Jesteśmy już razem tyle lat i strasznie się do niego przywiązałam.
-Teraz Will!-usłyszałam głos Pete i spoglądnęłam na wchodzącego do kabiny Williama. Nie mogłam się doczekać kiedy w końcu zacznie śpiewać... Tak! Miałam rację, miał przepiękny głos...
Gdy już wszyscy skończyli poszliśmy do baru. Razem z nami poszedł Pete i Will. Na początku czuliśmy niesmak do Petera, ale teraz zaczynamy go lubić. Ma też swoje dobre strony, w końcu to dzięki niemu istnieje wiele zespołów, itd. Ale chyba nikt nie polubił za bardzo Willa, wszyscy patrzyli na niego jak na wroga.
-Czego się napijecie?-zapytał Jon.
-Wody...-odpowiedzieliśmy.
-Wszyscy?-zapytał jeszcze raz Jon.
-Tak...
-Nie! - wtrącił się Spencer.
-A ty czego chcesz?-zapytał ponownie Jon.
-Hmm... odlotowe agentki!
-Co to jest odlotowe agentki?-zapytał Pete.
-Taki koktajl trójkolorowy...
-On zachowuje się jak mała dziewczynka!
-On kocha odlotowe agentki!
Pete popatrzył się na Spencera jak na głupka... A on pokazał mu swoją komórkę, przy której przywieszony był breloczek z jedną z odlotowych agentek.... Wtedy juz wszystkich dobił!

Lee

KOMENTUJCIE!

NoBoDy

spox, text ze zdechniętym chomikiem mnie rozwalił xD
tylko jakoś nie gustuje w opowiadaniach z gwiazdami, ale dobra, przymknę na to oko ;p

Lee

hehe, wielkie thx:* super, że ci sie podoba :*:*:*

Ayumi

no masz racje "umarł mój zdechły chomik" ten tekst nas rozwalił nie Lee??
Brechtałyśmy sie dobre 15 minutów

BlUe RoSe · Gość

hehe.. niezle.. fajnie opowiadanko=* **

ola

Fajne opowiadanie

Lee

spróbuje wymyslić następna część, lecz nie wiem kiedy napisze bo mam problemy z netem Sad

CrazyM

Lee

mam neta zrobionego więc za niedługo new część

Lee

Następny dzień zaczą się znów dzięki Peterowi. Lubi budzić ludzi wczesnym rankiem, ale to nawet dobrze bo przespalibyśmy z pół dnia. Dzisiaj z Cornelia idziemy do uczelni. Nie lubimy tam łazić, ale i tak mamy dobrze bo studia mamy tylko co drugi dzień. Współczujemy tym którzy muszą chodzić tam codziennie!
Razem z Cornelią zadzwoniłyśmy po taksówkę i szybko udałyśmy sie do uczelni.
-Wykłady mamy do 14:30. Co robimy potem?-zapytała Cornelia.
-Nie wiem, pomyślimy nad tym potem....-odpowiedziałam i w tym czasie przyszedł mi sms. Od Willa, chce się ze mną spotkać.
-Może pujdziemy na zakupy?-Cornelia zapytała ponownie.
-Uf... Przypomniało mi się coś! Mam dzisiaj spotkanie z moją starą kumpelą, bardzo mnie prosiła bym z nią poszła...
-Oki, nie ma sprawy. Poczekamy na ciebie w domu, a potem coś wymyślimy.
Nie było mi miło okłamywać moją przyjaciółkę, ale na pewno byłaby niezadowolona z tego spotkanie. Za wszelką cenę nie chcę się z nią kłucić, a zwłaszcza z takiego powodu!

Po zajęciach popędziłam na spotkanie! Musiałam trochę poczekać na Willa, ale to nawed mi pasowało bo mogłam obmyśleć kilka spraw. W większości to chodziła o mnie, Ryana i Willa, a dokładnie o to, że chcę być z Ryanem, bo jest moim najlepszym przyjacielem, ale gdzieś w głębi serca czuję coś do Willa. Jest to dla mnie strasznie skomplikowane bo nigdy nie byłam jeszcze w takiej sytuacji, a poza tym z Ryanem jestem już 2 lata i się bardzo do niego przywiazałam.
-Przepraszam za spuźnienie.-usłyszałam głos Willa.
-Nie szkodzi... Mów o co chodzi.-odpowiedziałam uśmiechając się.
-Jutro z samego rana jadę do Londynu promować swój pierwszy krążek. Chciałbym być tam z kimś kogo naprawdę lubię, więc chciałbym byś pojechała ze mną.
-Ja? Dlaczego? A rodzina?
-To dość długa historia.
Po tym "dość długa historia" postanowiłam się zgodzić, bo wiedziałam, że to coś niemiłego. Nie chciałam mu sprawiać przykrości, a przed resztą będę musiała się jakoś wywinąć. Pod żadnym pozorem nie mogą sie dowiedzieć, że wyjeżdżam do Londynu razem z Wille.
Will odprowadził mnie do domu. Przedstawił mi cały plan, a przy okazji poznaliśmy się bliżej. Czas minął bardzo szybko, więc musieliśmy się rozstać. Weszłam do domu i wszystkim od razu powiedziałam o moim wyjeździe. Nie chciałam z tym zwlekać.
-Jutro rano wyjeżdżam do Londynu, do rodziców.-wymyśliłam jakąś głupotę i poszłam do pokoju się zapakować. Zaraz za mną przyszedł Ryan.
-Mówiłaś, że twoi rodzice są w Brazylii.-powiedział.
-Wrócili już...
-Jesteś ze mną szczera?
-Tak! Jadę do rodziców!
-W to wierze, ale widziałem ciebie i Willa przed domem.
-Spotkaliśmy się gdy wracałam do domu.
-Przyznaj mi rację, że go polubiłaś.
-A jeśli to co?
-Nic, możesz kumplować się z kim chcesz, tylko mi powiedz. Na pewno dlatego nie będe się na ciebie wkurzał...
Ryan wyszedł z pokoju. Okropnie się poczułam, że go okłamuję! On jest dla mnie taki miły, a ja robie mu coś okropnego! Jednak nie mogę postąpić inaczej, lubię Willa i nawed może go pokochałam.